Harpazo – Vooraf

“Kyk, ek deel julle ‘n verborgenheid mee: Ons sal wel nie almal ontslaap nie, maar ons sal almal verander word, in ‘n oomblik, in ‘n oogwink, by die laaste basuin; want die basuin sal weerklink, en die dode sal onverganklik opgewek word; en ons sal verander word. (1 Kor. 15:51-52) 

“En Hy het voor hulle van gedaante verander, en sy aangesig het geblink soos die son, en sy klere het wit geword soos die lig.” (Mat. 17:2)

Gebeure wat die Gedaante Verandering Voorafgaan.

In al drie die sinoptiese Evangelies sien ons die fase van Jesus se bo- Galilése bediening opgevolg deur Sy terugkeer van die Siro Feniciese streke van Tire en Sidon. Dit is hier waar Hy eerstens baie duidelik Sy dood voorspel het en waar Hy die god van hierdie wêreld by Caeserea– Phillippi uitgedaag het. Dit is waar Pan in die Griekse mitologie ’n god was wat voorgegee het hy ’n mens was wat in ’n Griekse tempel aanbid was waar Keiser Augustus in dieselfde omgewing voorgegee het dat hy ’n mens was wat as ’n god in ’n Romeinse tempel aanbid was.

Dit was ook hier waar Jesus Homself geïdentifiseer het as die “Rots”en melding word gemaak van die poorte van die doderyk (Hades- Mat. 16:13-20) Die poorte van Hades was ’n kaskade in ’n grot, wat vandag nog in die westerse fasade van die Berg Hermon gesien kan word. In heidense Pan aanbidding was bokke godsdienstig geoffer na ’n seksuele daad met heidense Griekse priesters. Hierdie bokke was dan in die malende water by die ingang van die grot gegooi wat hulle onder die water ingetrek en verdrink het en net hulle karkasse het oorgebly.

As die malende water nie die bok in die onderliggende skeure ingetrek het nie dan het dit in die heidense denke van die Pan aanbidders beteken die offer was onaanvaarbaar. Dit is hier waar Jesus gekom het, nie as ’n mens wat voorgegee het dat hy ’n god was nie, of ’n god wat voorgee dat hy ’n mens was nie, maar eerder as ’n Joodse Messias wat beide 100% mens en 100% God is. Hierdie poorte van Hades het ’n populêre Joodse metafoor geword vir biologiese dood.

Jesus is die Rots van ons redding (1 Kor. 3:11) Hy is die Rots waarop Sy Kerk gebou sal word en biologiese dood sal as gevolg van die lewe wat Hy gee nie meer enige mag hê nie.

Deur die Opstanding en Harpazo is dit geen toeval dat die Messias as die “sondebok” (Seir (Azazel”) (Heb. 9) in plaas van die offer bok die sondebok sou word wat in ons plek sou sterf, en hierdie reuse rots waarop die tempels gebou was- sou vervang word deur die Kerk, dieselfde rots waaruit die lewende waters vloei in ’n direkte tipologiese ooreenstemming met die water wat uit die rots gevloei het wat Moses geslaan het. In 1 Kor. 10 verwys Paulus hierna.

Baie kan gesê word oor wat by Caesarea-Philippi gebeur het soos om te sê dat dit voor die opgaan na die Berg was waar die gedaante verandering plaasgevind het- dat Jesus hier vir die eerste keer van Sy eie dood gepraat het en Sy oorwinning wat Hy sou behaal oor die dood. Diegene uit die Opstanding en hulle wat nooit sou sterf nie sou daar wees —dit is- Harpazo.

Wat uniek kan wees oor Christus as ons sondebok is dat nie soos met die heidense bokke wat of onder die water na die onder wêreld ingesuig was om nooit weer gesien te word nie, wat van hulle ’n onaanvaarbare offer gemaak het, terwyl Jesus as ons sondebok inderdaad na die onderwêreld afgedaal het, dit is na Hades, waar Hy Homself aan die Ou Testamentiese heiliges openbaar het en weer uit die dood opgestaan het. Dit sou wees asof een van die bokke by Cesaréa-Filippi ingesuig was na die dieptes van die rotsagtige spelonk maar wat dan weer uit die dieptes van die rotsagtige spelonk opgestaan het wat geen mag oor dit gehad het nie.

Net so sou die graf ook geen mag oor Jesus en diegene wat op Hom as die Rots van ons Redding vertrou hê nie.

Dit was hier waar Jesus die eerste keer gepraat het van die Opstanding en die Harpazo. Die konsep van Hades was eenvoudig ’n oorplasing van ’n bestaande Hebreeuse konsep van ‘Sheol’ in ’n Grieks terminologie en kultuur wat soos met Hades bestaan het uit twee gedeeltes wat geskei word deur ’n onoorkombare kloof. Aan die eenkant was daar “Abraham se bors” waar die Ou Testamentiese heiliges saam met die voorvaders rus in afwagting vir die offer en Opstanding van die Messias deur wie hulle en ons gered word. Dit is waarheen Jesus na Sy kruisiging afgedaal het in ’n gedeeltelike vervulling van die profesie van Jesaja 61 se Jubilee tema. “om vir die gevangenes ‘n vrylating uit te roep”. Die ander kant van kloof is waar die ongeredde mense wag op die oordeel. Die misverstand rondom hierdie konsep is as gevolg van vertaling probleme in sekere Engelse Bybel vertalings oor die onderskeiding tussen ‘Sheol en Hades.